Zuid-Amerika, wat ben je mooi!

Hola Chicos y Chicas!

Zoo... het wordt eens tijd voor een nieuw bericht vanuit Zuid-Amerika. Het is nu drie weken geleden dat ik iets geplaatst heb -kreeg al ongeruste berichtjes of ik nog leefde- maar hier ben ik dan weer eindelijk. Heb weer van alles meegemaakt, dus ga er maar eens goed voor zitten.

Twee weken geleden Chili dan toch met pijn in het hart achtergelaten. Wat is dat toch een mooi land. De steden waren wel een beetje grauw en hetzelfde (op het culturele Valparaíso na dan), maar de natuur is echt onbeschrijfelijk mooi en de mensen waren echt behulpzaam en vriendelijk. Het gegeven dat er nu iemand rondloopt met zowel mijn portemonnee als mijn telefoon, hebben mijn beeld over Chili niet doen veranderen.

Maar goed, vrijdagavond 8 maart teruggekeerd naar het land van het vlees, wijn, empanadas, tango en van Boca Juniors. Het land van de oude held – Maradona – en van de nieuwe, Lionel Messi. Argentinië. Dus.

Laatste dagen in Chili
Santiago vond ik een mooie stad. Het was niet zo cultureel als Buenos Aires, maar het sfeertje die er hing vond ik heerlijk. Het hostel was in het centrum, dus alles was op steenworpafstand te bereiken. Samen met Sten door de stad gelopen en naar de top van een heuvel geklommen. Mooi om over een stad te kijken met 7 miljoen inwoners, omringd door hoge bergen. Dinsdagochtend vertrokken naar Valparaíso. Zoals ik al zei, is Valparaíso een mooi cultureel stadje, gebouwd tegen een heuvel. Ik kwam in een of ander partyhostel terecht, waar een paar knettergekke Engelsen zaten. De fles Pisco, een traditioneel en goedkoop borreltje uit Chili, is dan ook meerdere malen voorbijgekomen die avond. Daarbij gezegd hebbende hadden mijn nieuwe vrienden ook nog een paar andere Engelsen uitgenodigd: een gekke nacht tot gevolg.

Woensdag in een niet al te fitte bui de stad bekeken. Hier en daar paar foto’s gemaakt en daarna de bus gepakt naar Viña del Mar. De chauffeur dacht wel even te weten waar mijn hostel was. Na een tijdje zette hij de bus maar even aan de kant om met de halve bus te overleggen waar mijn hostel nou precies was. Nadat ik was uitgestapt bleek dat die mooie vent mij helemaal aan de andere kant van de stad had neergedropt. Graag gedaan. Na een uur zoeken toch het hostel gevonden. ’s Avonds en de volgende dag rustig aan gedaan. Beetje op het strand liggen en plannen maken voor de rest van mijn reis (is overigens weer niets van terechtgekomen). ’s Avonds toch maar weer even naar een beachclub met een Canadees en een Duitser. Mijn laatste dag in Chili ben ik wezen surfen in een naarbijgelegen stadje. In het begin leek ik een soort Bambi op het ijs, maar na 30 pogingen ging het al iets beter.

Vrijdagavond de 15e de bus gepakt en via Santiago naar Mendoza gegaan. Na een lange reis en problemen op de grenspost kwam ik dan eindelijk na 14 uur reizen aan in Mendoza. Gelijk maar voor diezelfde middag een tour geboekt door de wijnstreek. Beetje wijnproeven. Sinds neef Bas mij gedwongen heeft om wijn te drinken, ben ik het best lekker gaan vinden. Wat weet hij toch goed wat ik lekker vind! ’s Avonds maar weer stappen en de volgende dag weer. Het hostel was een tipje van Katerina, ook zij weet wat ik.... Uiteindelijk dinsdagochtend de bus genomen naar Córdoba.

Córdoba
Deze stad is re-de-lijk mooi. Althans, dat heb ik me laten vertellen. Córdoba is namelijk dé studentenstad van Argentinië. En als je het over studenten hebt, praat je natuurlijk over veel feesten. Daar heb ik dan ook ruimschoots de tijd voor genomen. Sten had al een plek voor mij gereserveerd in het Tango Hostel. Daar ontmoetten wij nog een Nederlander (dit keer een Chinese Nederlander), Sheng-Sung, beter bekend als Sing. Het hostel was het mooiste hostel wat ik nu toe heb meegemaakt. Het hostel zelf, het personeel, maar vooral de hostelgenoten. 4 nachten geleefd, overdag slapen en nagenieten van de avond ervoor. Want ja, als je met 15 gasten van 20-25 jaar gaat stappen, gebeuren er natuurlijk genoeg mooie dingen. Ohja, we zijn wel nog even bij het huis van één van de meest bijzondere personen van Zuid-Amerika geweest. Ernesto 'Che' Quevara. Mooie kerel die Che.

Salta
Zaterdagavond 16 maart zijn we dan toch vertrokken naar Salta. Met Sten en onze nieuwe reisgenoot, Sing. In Salta hebben wij voor 4 dagen een auto gehuurd. Deze roadtrip was echt het mooiste wat ik tot nu gedaan heb. De natuur rondom Salta is zó onwerkelijk mooi, echt kippenvel! En dat 4 dagen lang. Foto’s zijn mooi, maar om zoiets met je eigen ogen te zien, dat voelt echt als een droom. ’s Ochtends rijdend door dikke mist. ‘s Middags over de bergpas en dan onder een strakblauwe hemel in een woestijngebied terechtkomen met duizenden cactussen.Als toetje ook nog eens gigantische bergen zien met rood gesteente. Andere dagen bergen zien met zeven verschillende kleuren, een zoutvlakte waar je leuke foto’s kunt maken en in de avond aankomen in een dorpje wat lijkt op Irak. Hebben 1200 kilometer afgelegd, waarvan 400 kilometer over onverharde weg. De in Zuid-Amerika zo bekende Ruta 40. Scheurend over de rechte stukken en driftend door de bochten. Sten en Sing (oftewel Sting) waren niet altijd blij met me. Maar ja, deze nieuwe Colin McRae heeft natuurlijk zonder adrenaline geen leven. Behalve de natuur was het ook nog eens echt mooi met z’n drieën. Een schitterende combinatie: een koorbal in wording, een knettergekke Chinees en een rustige Nederlandse jongen uit de provincie; we misten alleen nog een grote neger.

Vanochtend hebben wij de bus gepakt naar San Pedro de Atacama, te Chili. Deze stad ligt midden in de woestijn, echt in de middle of nowhere. Morgen gaan we sandboarden in de woestijn en zondagochtend gaan we geisers bekijken bij zonsopgang. Daarvoor moeten wij 4 uur ’s ochtends ons bed uit, wat hebben we toch een zwaar leven!

Maandagochtend begin ik aan een lange reis. Ik neem dan de bus terug naar Salta (10 uur), om daar over te stappen op een bus naar Puerto Iguazu (24 uur). Iguazu staat bekend om haar watervallen. Dit indrukwekkende stukje natuur is te zien vanaf de Argentijnse en vanaf de Braziliaanse kant. Daar blijf ik dan twee dagen. Alsof ik dan nog niet genoeg in een bus heb gezeten, neem ik de bus naar Buenos Aires van 18 uur, waar ik dan zaterdagmiddag hoop aan te komen. Voor de vergelijking: in 6 dagen reis ik vanaf Amsterdam tot de grens van Kazachstan. Maar goed, heb nog genoeg stof om over na te genieten, kan nog genoeg spaans leren (afgelopen weken redelijk in het slop geraakt), zie ik Bas en Marta weer en maandag 1 april (geen glap, aldus Sing) arriveert Nina!

Saludos!!