Ondertussen in... Puerto Varas

We zijn weer 10 dagen verder, dus is het weer tijd voor een nieuw reisverhaal vanuit Zuid-Amerika. Ditmaal vanuit het land dat de breedte heeft van Bilderdam en de lengte van Rusland: Chili. De afgelopen dagen is er weer van alles gebeurd, gezien en genoten. Een paar g’s waarover genoeg te vertellen valt.

Puerto Madryn
Maandag de 11de begon dan echt mijn reis door Zuid-Amerika. De eerste busrit was, zoals gezegd, een flinke klapper van 20 uur. Verliep allemaal prima, in bussen hebben ze hier in ieder geval genoeg geïnvesteerd. Beetje boek lezen en spaans leren totdat ik in slaap viel, wat al vrij vroeg het geval was. En zo was het ineens 7 uur dinsdagochtend toen ik aankwam in Puerto Madryn.

Ik wil iedereen bedanken voor de felicitaties, het was nogal een speciale verjaardag zo 12.000 kilometer verderop. Je ook nog eens verbranden nadat je je 3 keer hebt ingesmeerd, maakt het wel uniek. Heb toch even – op aanraden van Bas – een lekker borreltje op m’n verjaardag genomen, hij weet namelijk heel goed wat ik lekker vind.

Puerto Madryn is een beetje zoals Noordwijk, alleen iets minder toeristisch. Dag 1 gefietst naar Punto Lomo om te kijken naar zeeleeuwen. Dag 2 heb ik mijn busticket geregeld en een tour geboekt voor de dag erna (er gaan nogal wat uren overheen, aangezien de plannen tijdens een reis 20 keer veranderen), wat gevoetbald met Argentijnen en ’s avonds met twee van hen uiteten geweest. Donderdag een trip gemaakt naar Península Valdes. Tijdens de trip konden we walvissen, orka’s, zeeleeuwen, pinguïns en zeehonden spotten. Het was alleen niet het seizoen voor de walvissen en de orka’s vonden het ook wel prima, waardoor we alleen de overige dieren konden zien. Op de laatste dag ben ik wel nog met een boot mee geweest om dolfijnen te bekijken.

Het hostelleven is me overigens erg goed bevallen; iedereen maakt gelijk een praatje met je en doen alsof ze je al jaren kennen. Met z’n allen eten is meer regel dan uitzondering; lekker goedkoop en ook nog eens erg gezellig. Verhalen aanhoren van reizigers -er zitten heel wat artiesten tussen- zijn interessant en vooral lachwekkend. Je moet ze niet vragen naar hun toekomstplannen na hun reis, want die hebben ze niet.

Bariloche
Zaterdagochtend 16 februari aangekomen in Bariloche, het Zwitserland van Argentinië. De stad ligt midden in het Andes-gebergte en dat zorgt dan ook voor mooie plaatjes. Het is de stad van chocola. Echt, op elke vierkante meter verkopen ze hier chocola.

Bij aankomst was het schrikken want het kwik daalde van 30 graden in Puerto Madryn naar 15 graden (inclusief regen) in Bariloche. Gelukkig was het de resterende dagen 25 graden en windstil, dat dan weer wel. De eerste volle dag ben ik wezen fietsen door de bergen met een Argentijnse, een Noorse en 3 Israëliërs. En 3 Israëliërs. Die mensen kunnen beter landjes inpikken en oorlogje spelen dan fietsen. Bij het zien van een heuvel vergelijkend met de grote brug in Langeraar, stapten zij al af om te lopen. Ze hebben ook nog eens de oriëntatie van een vis; een jongen miste een afslag die hij niet kòn missen, bedacht zich geen moment om om te keren of zijn mobiel aan te zetten, waardoor we hem een uur kwijt waren. Maar goed, voor de rest zijn het prima mensen hoor, zij weten namelijk (ook) heel goed wat ik lekker vind qua eten en drinken.

De overige twee dagen heb ik gewandeld door de bergen en een fietstocht gemaakt naar de top van de Cierro Catedral. In het begin viel het fietsen wel mee, maar vanaf de helft van de berg naar de top ging het gigantisch stijl omhoog. Het was fietsen op grind, dus weinig grip en had ook nog eens het verkeerde pad gekozen: zwaar zat. Uiteindelijk boven aangekomen, even uitgerust, en toen als een bezetene weer van de berg af. Muziek in de oren, Foo Fighters op max volume en gaan! Op een grindpad van 2 meter met een diep ravijn ernaast. Ook nu was er weinig grip, zag een paar keer m’n leven voorbij flitsen, maar kwam toch heelhuids beneden aan. Echt heel gaaf, in de bus terug naar het hostel spoot de adrenaline nog steeds door m’n aderen.

Vanochtend ben ik met de bus vertrokken naar Puerto Montt. Toen ik daar arriveerde zag ik alleen maar industrie, dus gauw de bus gepakt naar Puerto Varas. Dit is een mooi stadje aan een groot meer. Hier blijf ik nog twee nachten en dan... Dat staat nog in het ongewisse. Ik weet alleen dat ik op 6 maart in Santiago wil zijn, zodat ik gelijk loop met m’n planning ;).

Adiós